Królikom potrzeba godności, a przede wszystkim zgody na swój los

Gdybyście mogli wybrać jakąkolwiek moc, co by to było? Umiejętność znikania, przenoszenia rzeczy za pomocą umysłu, a może superinteligencja i pamięć fotograficzna? Wyobraźcie sobie świat, w którym to wszystko rzeczywiście jest możliwe. Siedząca obok was osoba może nawet wkraść się do waszego umysłu i niczego nie zauważycie.

"To była chyba najsztuczniejsza próba wykrzesania z siebie odrobiny optymizmu od czasów, kiedy moja nauczycielka z podstawówki próbowała nam wmówić, że lepiej nam będzie bez kolegów z klasy, którzy umarli, ponieważ będzie mniej chętnych do huśtawek na placu zabaw."

Główną bohaterkę powieści Alexandry Bracken poznajemy jako dziesięciolatkę. Najpierw zauważa zmniejszającą się ilość szkolnych kolegów i zanim na jej torcie pojawi się dwucyfrowa liczba świeczek, zaczyna zadawać sobie pytania dotyczące śmierci. Jak to jest umrzeć? Co się wtedy czuje? Wkrótce wraz z innymi dziećmi w swoim wieku zostaje zabrana do obozu. Władze głoszą, że celem takich placówek jest rehabilitacja osób podobnych do niej, dopadniętych przez chorobę nazywaną OMNI. Przynależność do Czerwonych, Zielonych, Niebieskich, Pomarańczowych i Żółtych oznacza posiadanie innego rodzaju nadnaturalnych zdolności. Do której grupy przydzielą Ruby? Na czym polega rehabilitacja obozowiczów?

"Nie można odbudować zniszczonego życia ani odzyskać straconego człowieka."

Obóz w Thurmond przywodził mi na myśl obozy tworzone podczas drugiej wojny światowej. Odizolowani od świata ludzie wykonują tu przydzielone zadania, a za każdy przejaw nieposłuszeństwa są surowo karani. Nie wolno im spojrzeć w oczy strażników SSP, nie wolno rozmawiać z innymi obozowiczami, a przede wszystkim, nie wolno używać swoich mocy. Nadzorcy zabijają wszelkie towarzyszące im pozytywne emocje, marzenia i nadzieje. Odbierają im wszystko. Nie ma szans na ucieczkę, a nawet jeśli komuś się uda, nie będzie mógł zbyt długo cieszyć się wolnością. Wszędzie czają się żołnierze SSP, Łowcy nagród i członkowie Ligi dzieci. Każdy chce wykorzystać uzdolnionych do własnych celów.

Mroczne umysły wciągają już od pierwszej strony. Porywa nas wir akcji, czasem wolniejszej, a czasem szybszej, ale nie pozwalającej na oderwanie się od przedstawionego w powieści świata. Pojawia się tu wiele zwrotów akcji, które napędzają świetnie skonstruowaną fabułę. Autorka czasem pozwala czytelnikowi domyślać się co się stanie, jednak po chwili zasiewa nutę zwątpienia. W świetny sposób dokonała również kreacji bohaterów. Wykreowane przez Alexandrę Bracken postacie są wyraziste. Najpierw poznajemy Ruby, która po przebywaniu w obozie przez sześć lat, początkowo nie jest w stanie normalnie funkcjonować w świecie poza nim. Wpojone jej zasady oraz lęk przed własną mocą sprawiają, że dziewczyna żyje w ciągłym strachu – przed dotykiem, nawiązywaniem bliższych znajomości oraz ciągle powracającymi wspomnieniami z dzieciństwa. Czytając, obserwujemy jak dojrzewa i próbuje zaakceptować samą siebie. Udaje jej się to głównie dzięki otwartemu i opiekuńczemu Liamowi, twardo stąpającemu po ziemi Pulpetowi, który zaczytuje się w Wodnikowych wzgórzach oraz uroczej jedenastolatce, Zu, na której obozowa rzeczywistość chyba najbardziej odcisnęła swe piętno.

"Podaj mi chociaż jeden powód, dla którego nie możemy być razem, a ja podam ci sto argumentów dowodzących czegoś zupełnie przeciwnego"

W książce pojawia się wątek miłosny, ale nie jest elementem dominującym. Jest to przede wszystkim antyutopijna opowieść. Autorka przedstawia zmiany zachodzące zarówno w umysłach posiadających zdolności nastolatków, którzy zabrani z rodzinnych domów próbują zapanować nad swoimi mocami, jak i bankrutującego, pogrążonego w chaosie i zakłamaniu państwa, które karmi swych obywateli iluzjami. Czytając inne recenzje tej książki, widziałam zarzuty co do zbyt małej ilości wydarzeń z obozu. Według mnie jest to plus. W ten sposób autorka pokazała, że przetrzymywane tam dzieci nie chcą wracać do przykrych przeżyć. Podobało mi się również stopniowe odkrywanie wspomnień Ruby, a nie ich chronologiczne przedstawienie.

Igrzyska śmierci zapoczątkowały falę serii o przyszłości, w której ludność zostaje poddana ograniczeniom, musi podporządkować się władzy dyktatora. I choć często zdarza się, że kolejne powieści powielają wykreowany schemat, w Mrocznych umysłach tak się nie stało. Poza tym, mimo że na okładce pojawia się informacja o podobieństwie tej serii do trylogii napisanej przez Suzanne Collins, zbyt wiele podobieństw nie ma. I dobrze, bo właśnie z tego względu bałam się po tę książkę sięgnąć. Historia Katniss wywarła na mnie tak duże wrażenie, że przez długi czas nie miałam ochoty czytać nic podobnego. Pierwszy tom serii pani Bracken pozytywnie mnie zaskoczył. 

Podsumowując, Mroczne umysły to książka warta przeczytania. Język powieści jest lekki, do pojawiających się w niej postaci można się przywiązać, a zakończenie złamie serce niejednego czytelnika. Polecam i zabieram się za kolejną część!

Tytuł: Mroczne umysły

Tytuł oryginału: The darkest minds

Tom: I

Autor: Alexandra Bracken

Ilość stron: 449

Wydawnictwo: Moondrive

Link do recenzji na lubimyczytać