W szponach pierwszej miłości

Literatura młodzieżowa ciągle się rozwija, szczególnie ten jej odłam opowiadający o normalnym życiu zwykłych nastolatków. Książką pochodzącą z tego gatunku jest również Eleonora i Park Rainbow Rowell. Początkowo byłam sceptycznie nastawiona do czytania tej powieści. Mimo że lubię młodzieżówki, nie potrafiłam się przełamać. Ostatnio jednak wpadła mi w ręce w bibliotece, więc postanowiłam przekonać się, co wszystkim tak bardzo podoba się w tej książce. I niestety nadal nie wiem.

"Spróbował sobie przypomnieć, co o niej pomyślał, gdy zobaczył ją po raz pierwszy. Próbował sobie przypomnieć, jak do tego doszło – jakim cudem z kogoś obcego stała się jedyną osobą, która się liczyła."

Eleonora i Park to opowieść o dwójce szesnastolatków żyjących w latach 80., którzy zaczynają stykać się z problemami świata dorosłych. Autorka przedstawia historię ich poznania, ukazuje drogę od niechęci do zauroczenia. Bohaterowie z dnia na dzień odkrywają, że wiele ich łączy. Oboje odstają od rówieśników, nie wpisują się w obraz społeczności zamieszkującej ich miejscowość. Ona dziwnie się ubiera i nie tapiruje włosów jak reszta dziewczyn w jej wieku, on jest jedynym Azjatą w mieście. Są inni. To ma chyba największy wpływ na rozwój ich znajomości. Zaczynają słuchać tej samej muzyki, czytać razem komiksy i rozmawiać o sprawach, którymi nie podzieliliby się z nikim innym. Zapowiada się na ciekawą historię o pierwszej miłości?

Może tak, ale jednak nie do końca. Czytając, czekałam na rozwój akcji, na to, by książka stała się choć trochę ciekawsza i mniej przewidywalna. Pomysł pani Rowell zdecydowanie miał potencjał. Szkoda, że nie został w pełni wykorzystany. Poruszyła wiele problemów świata wkraczających w dorosłość nastolatków – wyśmiewanie przez rówieśników, tyranizowanie ze strony szkolnych kolegów, problemy w rodzinie i szukanie własnego „ja”. Wszystko zostało jednak tylko „ruszone” i nie dotyka w sposób, w jaki by mogło. Powieść nie wywołała we mnie większych emocji, nie czekałam na rozwój wydarzeń z wypiekami na twarzy i z mocno bijącym ze zdenerwowania sercem. Ciekawe i głębokie wątki zostają pominięte, ledwie muśnięte. Liczy się głównie opis zauroczenia dwójki nastolatków rozciągający się na przestrzeni roku.  Po jakimś czasie staje się to mdłe, a reakcje bohaterów przesłodzone.

"Ale jego rodzice się kochali. Całowali się w usta niezależnie od tego czy ktoś to widzi. Jaka jest szansa, że się kogoś takiego spotka?, zastanawiał się. Kogoś, kogo można kochać na zawsze i kto też będzie na zawsze kochał. I co, jeśli ta osoba urodziła się na drugim końcu świata?"

Plusem tej powieści jest zdolność autorki do oddania infantylności i niewinności pierwszego uczucia. Bohaterowie nie mogą wręcz bez siebie żyć, a spotkania na szkolnym korytarzu wywołują uśmiechy na ich twarzach. Podobała mi się kreacja głównych bohaterów – poznajemy ich nawet w nieco zawstydzających momentach. Pominięte zostały jednak postacie drugoplanowe, o których nie wiemy prawie nic. Może jednak był to celowy zabieg, mający przypomnieć nam, jak podczas zauroczenia drugą osobą przestaje się liczyć dla nas reszta świata, nie widzimy nikogo poza obiektem naszych westchnień. Wszystko inne staje się mało ważne.

Sama nie wiem, jak oceniać tę książkę. 

Tytuł: Eleonora i Park

Tytuł oryginału: Eleanor & Park

Autor: Rainbow Rowell

Ilość stron: 357

Wydawnictwo: Moondrive