Osobliwe i cudowne przypadki Avy Lavender - Leslye Walton

Miłość jest motywem najczęściej podejmowanym przez pisarzy. Czytaliśmy już setki romansów i powieści fantastycznych z wątkiem miłosnym w tle. Znane są nam obyczajówki o zakochaniu, randkowaniu i poszukiwaniu partnera na całe życie. Miłość pojawia się również w Osobliwych i cudownych przypadkach Avy Lavender, ale autorka odeszła od wszystkiego, co zostało nam do tej pory pokazane. Jak?

Dla wielu byłam wcieleniem mitu, uosobieniem najwspanialszej legendy i baśni. Inni uważali mnie za zmutowanego potwora. Ku mojemu nieszczęściu raz zostałam wzięta za anioła. Dla matki byłam wszystkim, dla ojca nikim. Babcia każdego dnia widziała we mnie wspomnienie ukochanych osób, które od niej odeszły. Ale ja znałam prawdę - głęboko w sercu zawsze to wiedziałam.
Byłam po prostu zwykłą dziewczyną.

Powieść Leslye Walton to historia trzech spokrewnionych ze sobą kobiet z różnych pokoleń. Najpierw obserwujemy losy Emilienne, później jej córki – Viviane, a na koniec wnuczki – Avy, która urodziła się ze skrzydłami. To właśnie tej ostatniej autorka oddała narrację. Opowiada o rodzinie Roux, skupiając się przede wszystkim na destrukcyjnej sile miłości. Przedstawia różne jej formy – od zakochania, przez zdradę, po obsesję, a wszystko sprowadza się do powtarzanego przez członków rodu zdania: Miłość potrafi zrobić z nas głupców. Czy ostatecznie któreś z nich pozwoli sobie na szczęście?

Postaci wykreowane przez Leslye Walton są pełnowymiarowe. Można się z nimi utożsamić i wspólnie przeżywać ich losy. Każda posiada sekrety, którymi nie chciałaby z nikim się podzielić, bojąc się ewentualnego cierpienia i braku zrozumienia. Poza trzema głównymi bohaterkami zaciekawił mnie bliźniak Avy, Henry. Zamknięty w sobie odzywa się jedynie wtedy, gdy chce przekazać coś bardzo ważnego. Rozmawia z duchami zmarłych, po usłyszeniu nielubianych słów kładzie się na podłodze i czeka aż minie nieprzyjemne uczucie, a pierwszym wypowiedzianym przez niego słowem jest trouver, znaleźć, wykrzyczane w stronę psa-przybłędy.

Książkę napisano w świetny sposób. Nie pojawia się w niej wiele określeń uczuć bohaterów. To język oddaje ich emocje, wprowadzając czytelnika w stan melancholii, zdenerwowania, czy ekscytacji. Podczas czytania miałam wrażenie, że Ava siedzi tuż obok mnie, a kiedy snuła swą opowieść, z jej twarzy mogłam odczytać smutek, radość i napięcie.

Osobliwe i cudowne przypadki to przykład realizmu magicznego. Fantastyczne elementy idealnie wpasowują się w obraz rzeczywistego świata, tworząc iluzję realności i podkreślając ważność problemów takich jak odmienność i sposób traktowania innych. Baśniowość zderza się tu z przyziemnością i brutalnością. Cudowne wydarzenia kontrastują z potwornymi scenami.  Książka obfituje w ukryte symbole i często odwraca ich znaczenie, poddając refleksji przedstawione obrazy. Skrzydła będące oznaką wolności stają się powodem uwięzienia, a ptaki przywodzące na myśl życie, ostatecznie są zapowiedzią śmierci.

Choć początkowo nie byłam zachwycona książką, druga jej połowa kompletnie zmieniła moje zdanie. Tragedia dotykająca ród Roux zostaje uwydatniona, poznajemy kolejne historie o nieszczęśliwej miłości, a w końcu strachu przed tym uczuciem, przed dotykiem drugiej osoby i przed zranieniem, bo nawet jeśli ktoś, kto twierdzi, że nie chce cię zranić, w końcu to zrobi. Ostatecznie miłość staje się przyczyną odosobnienia i sekretów.

Osobliwe i cudowne przypadki Avy Lavender to powieść piękna i tajemnicza. Zaskakuje zwrotami akcji i oryginalnością. Na długo pozostaje w pamięci, skłaniając do przemyśleń nad logiką miłości, życiem oraz stosunkiem do innych. Przemieszanie fantastyki z realnością uwypukla problemy współczesnego świata, tworząc wzruszającą, baśniową opowieść, którą czyta się z zapartym tchem.

Tytuł: Osobliwe i cudowne przypadki Avy Lavender

Tytuł oryginału: The Strange and Beautiful Sorrows of Ava Lavender

Ilość stron: 299

Wydawnictwo: SQN

»Link do opinii na lubimyczytać«