Pierwsze spotkanie z CoHo - Maybe someday

O Colleen Hoover już od jakiegoś czasu jest głośno. Autorka bestsellerowych powieści o miłości, trafiających do sporego grona odbiorców, ciesząca się popularnością w wielu krajach. Dość długo zwlekałam z zapoznaniem się z jej twórczością. W końcu jednak przełamałam swą barierę i mój wybór padł na Maybe someday. Głównie ze względu na okładkę. Co kryjącego się pod nią sprawiło, że autorkę uwielbia tak wiele kobiet?

Nauczyłem się jednak, że sercu nie można nakazać, kiedy, kogo i jak ma pokochać. Serce robi, co chce. Od nas zależy najwyżej to, czy pozwolimy naszemu życiu i głowie dogonić serce.

Przed osiągnięciem dwudziestego drugiego roku życia Sydney ma wszystko, czego pragnie - przystojnego chłopaka, przyjaciółkę-współlokatorkę, której zwierza się ze wszystkiego oraz mieszkanie, na które sama potrafi sobie zapracować. W dzień urodzin nie otrzymuje jednak takiej niespodzianki, jakiej się spodziewała. Zamiast urodzinowego przyjęcia dowiaduje się o zdradzie najbliższych jej osób. Jej życie traci wszelkie kolory. W ucieczce od przytłaczających wydarzeń pomaga jej mieszkający naprzeciwko Ridge - obserwowany przez nią każdego dnia chłopak grający na gitarze. Czy u jego boku uda jej się zapomnieć o dawnej miłości? Może kiedyś czy właśnie teraz?

Głównym wątkiem Maybe someday jest uczucie rozwijające się pomiędzy Sydney a Ridgem. Połączeni miłością do muzyki wspólnie piszą teksty do utworów skomponowanych przez chłopaka. Dzięki temu zaczynają się do siebie zbliżać, jednocześnie pragnąc zachować odpowiedni dystans. Przekonują się jednak, że miłości nie da się wytłumaczyć. Pojawia się nie wiadomo skąd i w najmniej oczekiwanym momencie. Uderza, odbiera możliwość racjonalnego myślenia, a niechcianej nie można tak łatwo odpędzić. To, w kim się zakochujemy w dużej mierze nie zależy od nas. Amor nabiera powietrza w swe pulchne policzki, celuje i strzela. Nie pytając nikogo o zdanie. Nie zważając na to, czy to odpowiedni czas.

Colleen Hoover w świetny sposób uchwyciła rozterki dotyczące miłości. Bohaterowie zastanawiają się nad jej sensem oraz nad różnymi obliczami tego uczucia pomiędzy partnerami. Spodobało mi się to, że postaci wykreowane na kartach tej powieści nie zakochują się w sobie od razu, ale ich uczucie stopniowo przeradza się w coś pięknego. 

Bohaterowie Maybe someday są pełnowymiarowi. Autorka nie spłaszcza ich charakterów, ale przypisuje im wiele, czasem zupełnie skrajnych, cech. To nadaje im wiarygodności i sprawia, że łatwiej się z nimi utożsamić. Również zainteresowanie muzyką zostało dokładnie rozpisane, nie jest to jedynie powierzchowne. Dzięki nutom i słowom przekazują własne emocje, a dźwięki odczuwają całym ciałem, nie ograniczają się jedynie do słuchu. Plusem są teksty pisanych przez bohaterów utworów. W samej powieści pojawiają się ich oryginalne wersje, na końcu natomiast zamieszczono ich polskie tłumaczenia.

Choć rzadko sięgam po tego typu książki, ta całkiem mi się podobała. Nie jest to z pewnością arcydzieło i Hoover nie wywołała we mnie wielkich emocji, ale fabuła jest ciekawa i mimo że akcja toczy się dość wolno, powieść tę czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Miałam jednak wątpliwości co do tego, czy osoba głucha od urodzenia może nauczyć się mówić. Z tego co mi wiadomo - raczej nie. Może coś przeoczyłam, a może to autorka nieco naciągnęła prawdę.

Swoje pierwsze spotkanie z Colleen Hoover uważam za udane. Maybe someday nie jest może wybitną pozycją i nie zaliczyłabym jej do spisu lektur obowiązkowych dla każdego książkoholika, ale nie jest również pustą opowiastką o powierzchownej miłości i fascynacji drugą osobą. Pokazuje, że miłość może pojawić się nawet wtedy, kiedy tego nie chcemy, a rodzące się uczucie potrafi być silniejsze od nas samych. Z pewnością sięgnę jeszcze po powieści tej autorki.

Tytuł: Maybe someday

Autor: Colleen Hoover

Ilość stron: 380

Wydawnictwo: Otwarte