Osobliwy dom pani Peregrine

Kiedy w zapowiedziach pojawił się ten film, od razu wiedziałam, że muszę go zobaczyć. W końcu fantastyka, magia, tajemnica i... Tim Burton jako reżyser! Trzymając się jednak reguły "najpierw książka, potem film", zaczęłam rozglądać się za powieścią Ransoma Riggsa. Miałam nadzieję, że Osobliwy dom pani Peregrine mnie zauroczy - i tak też się stało.

Dziadek Jacoba od zawsze opowiadał mu niestworzone historie o magicznych zdolnościach i zabijaniu potworów czających się niemal w każdym kącie. Jako dziecko chłopak wierzył w jego opowieści. Kiedy zaczął dorastać, zwątpił jednak w istnienie magii i w prawdziwość przygód dziadka. Chwilę przed śmiercią starszy pan przekazuje Jacobowi niejasne polecenie. Mówi o pętli, grobowcu i konieczności udania się na wyspę, na której sam dorastał. Wkrótce chłopak postanawia przekonać się, czy historie z dzieciństwa rzeczywiście były jedynie wymysłem.

Tym, co w książce urzekło mnie najbardziej jest niesamowity, tajemniczy klimat. Już od pierwszych stron Ransom Riggs zachwyca. Choć pisze lekko i w prosty sposób, potrafi wytworzyć niepowtarzalną atmosferę, dzięki której nie ma się ochoty na odłożenie jego dzieła na bok. Akcja przebiega powoli i swobodnie, wciągając czytelnika do swego świata pełnego magii. Autor w ciekawy sposób skontrastował go z realistycznym światem dorosłych i ich spojrzeniem, potrzebą wytłumaczenia niemożliwego w jak najbardziej racjonalny sposób.

Osobliwy dom ukazuje złożone relacje pomiędzy poszczególnymi postaciami - siłę przyjaźni pokonującą czas i odległość oraz rodzinę i próbę zrozumienia siebie nawzajem przez jej członków. Przedstawieni w powieści bohaterowie wzbudzają różne emocje. Choć jednak większość z nich ukazana jest w pełnym wymiarze, ze wszystkimi wadami i zaletami, postaci drugoplanowe ograniczają się do posiadania niezwykłych umiejętności (władza nad ogniem, roślinami, niewidzialność,...). Mimo to nie przeszkadza to w książce, ale "umagicznia" tło rozgrywających się wydarzeń. 

Książka została fantastycznie wydana. Sam tekst wzbogacają zdjęcia przywoływane przez bohaterów. Wzbudzają niepokój, uwiarygodniają przedstawioną historię i podkreślają jej nieco przerażającą, ale przede wszystkim niesamowitą część. Są idealnym dopełnieniem opowieści.

Osobliwego domu pani Peregrine nie da się przypisać tylko do jednego gatunku. Jest to powieść wielowątkowa, mająca w sobie cechy fantastyki, powieści przygodowej, kryminału i horroru. Będzie świetną lekturą i dla dzieci, i dla dorosłych, a każdy może dowolnie zinterpretować tę książkę. To jeden z największych jej plusów. Czytając, możemy doszukiwać się ukrytych symboli i metafor tworzących historię lub potraktować ją dosłownie jako przygodę Jacoba idącego śladem swojego niezwykłego dziadka. 

Osobliwy dom pani Peregrine to połączenie Wszystko jest iluminacją i Alicji w Krainie Czarów. Główny bohater, chcąc poznać przeszłość swego dziadka trafia do zupełnie innego, zaczarowanego świata. Nie zabrakło tu również magii i tajemnicy znanej z dzieł Neila Gaimana - zacierania granic pomiędzy tym, co rzeczywiste, a tym, co niemożliwe oraz ukazania innego postrzegania świata przez dzieci i przez dorosłych. To wielowarstwowość i zagadkowość są głównymi cechami Osobliwego domu.

Jeśli nadal zastanawiacie się, czy sięgnąć po tę książkę - polecam. Bez względu na wiek, każdy odnajdzie w niej coś istotnego lub przynajmniej miło spędzi przy niej czas. Historia Jacoba i osobliwych dzieci jest zdecydowanie warta poznania. Oby film utrzymał poziom!

Tytuł: Osobliwy dom pani Peregrine

Tytuł oryginału: Miss Peregrine's Home for Peculiar Children

Tom: I

Autor: Ransom Riggs

Wydawnictwo: Media Rodzina

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu