O niebezpieczeństwie wynikającym z wiedzy – Potomkowie

Tej książki nie potrafię jednoznacznie ocenić. Z jednej strony czytało mi się ją bardzo dobrze, a wątki były interesujące. Z drugiej jednak pojawiały się w niej pewne zgrzyty. O jakiej powieści mowa? O Potomkach napisanych przez Toscę Lee. Jesteście ciekawi, które elementy zasługują na wyróżnienie, a które niekoniecznie? 

Emily ma 21 lat i nie pamięta nic z dwóch ostatnich lat. Z późniejszych czasów kojarzy jedynie urywki wspomnień. A zrobiła to na własne życzenie. Chciała pozbyć się posiadanej wiedzy i rozpocząć życie od nowa, z dala od dotychczasowych problemów. Nie udaje jej się to na długo. Wkrótce na jej drodze stają osoby podające się za jej przyjaciół. Ona nie rozpoznaje żadnych twarzy. Nie wie, komu zaufać. W dodatku okazuje się, że jest spokrewniona z Krwawą Hrabiną, na której Potomków polują Łowcy. Czy znów znajdzie się w niebezpieczeństwie? Dlaczego pozbawiła się wiedzy i wspomnień?

Tosca Lee swą książkę oparła na wątku historycznym. Pojawia się tu postać Elżbiety Batory, Krwawej Hrabiny. Opowieść ta zostaje jednak tylko zarysowana, stanowi tło dla rozgrywających się w czasach współczesnych wydarzeń. Szkoda, że autorka nie opisała dokładniej korzeni Potomków, nie skupiła się na ich przeszłości. Całkiem dobrze poradziła sobie jednak z wątkami stanowiącymi główną oś fabularną. Kolejne przeplatają się ze sobą, tworząc pełną zagadek i tajemnic całość.

Akcja powieści mknie przed siebie. Początkowo dość schematycznie, później jednak nabiera rozpędu i ze strony na stronę pozbywa się przewidywalności, by na koniec totalnie zaskoczyć, pozostawiając z ochotą na kolejny tom. Tempo rośnie w miarę czytania, zagadki się nawarstwiają, a wszystko wciąga w ciekawie wykreowany świat Potomków i Dziedziców.

Wykreowane przez autorkę postaci można podzielić na dwie grupy. Na te wyraziste oraz te pozbawione emocji. Do tych drugich niestety zalicza się główna bohaterka. Mimo że to jej Tosca Lee oddaje narrację, nie zdradza swoich uczuć, dość sucho przedstawia fakty, a niektóre określenia biorą się nie wiadomo skąd. Dzieje się tak m.in. przy okazji wątku miłosnego, w który Emily jest "wplątana". Niby nic nie czuje, nie jest pewna, czy może chłopakowi ufać, ale z dnia na dzień zaczyna nazywać go swoim ukochanym. Czy tylko ja nie dostrzegam w tym logiki?

Resztę bohaterów wykreowano jednak lepiej. Są dynamiczni, ukazani w różnych sytuacjach, które przedstawiają je w innym świetle. Z pewnością polubicie niejednego z nich.

Tosca Lee w Potomkach poruszyła kilka ważnych problemów. Poddaje refleksji kwestię władzy i powiązanej z nią sprawiedliwości. Zastanawia się również nad znaczeniem wiedzy – w panowaniu nad innymi, ale też wynikającymi z niej niebezpieczeństwami. Pojawia się tu także motyw wiary i chrześcijaństwa. Bohaterowie, jako w większości Słowianie, starają się kierować zasadami wyznaczonymi przez Boga. Kluczowym problemem jest tu jednak poświęcenie. Jak wiele jesteśmy w stanie zrobić, by ochronić innych?

Gdybym miała porównać tę powieść do jakiejkolwiek innej, wymieniłabym Tajemny ogień i Kod da Vinci. Bohaterowie podróżują przez Europę, rozwiązując kolejne zagadki. Nie jest to co prawda powieść na miarę Dana Browna, ale dobrze skonstruowana, oryginalna książka skierowana głównie do młodzieży. Choć pojawia się tu parę minusów, zakończenie wiele wynagradza, a tom stanowi idealną bazę dla dalszych części. Sama nie mogę doczekać się kontynuacji. Pani Lee warto dać szansę.

Tytuł: Potomkowie

Tytuł oryginału: The Progeny

Autor: Tosca Lee

Ilość stron:
Wydawnictwo: IUVI

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu IUVI