TOP 5 pozycji z współczesnej literatury polskiej

Już wiele razy pisałam, że rzadko sięgam po książki polskich autorów. Rzadko nie oznacza jednak nigdy, a kilka z nich bardzo mi się spodobało lub dotknęło w taki sposób, że mimo upływu kilku lat, nadal nie mogę o nich zapomnieć. Poniżej przedstawiam listę pięciu pozycji z współczesnej literatury polskiej, a więc wydanych po roku '89. Na liście znalazłoby się też kilka reportaży/opowieści o innych krajach, ale to może innym razem :)

 

Pod Mocnym Aniołem
Jerzy Pilch

Z początku nie byłam do tej książki przekonana. Powieść z pijakiem co chwilę trafiającym na izbę wytrzeźwień w roli głównej? To raczej nie moje klimaty. Musieliśmy przeczytać ją jednak na zajęcia i nie żałuję. Pilch pokazuje różne stadia alkoholizmu. Główny bohater to człowiek inteligentny, lecz nie potrafiący odbić się od dna. Pięknym i barwnym, ale nie pozbawionym wulgaryzmów językiem kreuje historię niezwykle realną. Rzeczywistą. Pijackie monologi przeplata z krótkimi okresami trzeźwości. Upada raz za razem. Zawsze nadarza się jakaś okazja do sięgnięcia po kieliszek.

Pod Mocnym Aniołem to powieść nie tylko o alkoholizmie i próbie wyjścia z nałogu. To również historia o nadziei i o tym, co ją daje.

Jaką duszę ma człowiek, który wie, że przepił wszystkie pralki świata? Odpowiadam: duszę ma uskrzydloną, a myśl jego wiruje jak bęben w ostatniej fazie odsączania.

Ostatnie życzenie
Andrzej Sapkowski

Tu się chyba nie muszę rozpisywać. Jedna z najsłynniejszych historii fantastycznych. Świat pełen magii i fantastycznych stworzeń. Oryginalny, specyficzny styl pisania. Ciekawe postaci. Ta, pierwsza, część składa się z opowiadań. Wprowadza do świata wykreowanego przez Sapkowskiego.

Szczerze mówiąc, nie zabrałam się jeszcze za kolejne tomy, ale na pewno to zrobię.

Gnój
Wojciech Kuczok

Historia rodziny patologicznej opowiedziana z punktu widzenia dziecka. Podzielona na 3 części – Przedtem – przed urodzeniem się chłopca, Wtedy – opisująca przemoc ojca wobec syna, nieustanne bicie, tłamszenie i poniżanie, dom pozbawiony ciepła, miłości i bezpieczeństwa oraz Potem – po odejściu chłopca. Powieść dość krótka, ale treściwa, ukazująca obraz patologii i stosunków rodzinnych, poruszająca tematy społeczne i religijne, na koniec wybuchająca. Dosłownie.

I wszędzie tam, dokąd dotarłem, ciągnąłem za sobą cień tego domu, im dalej uciekałem, tym bardziej się naprężał, krępował mi ruchy, spowalniał kroki; w im bardziej świetliste miejsca trafiałem, tym bardziej mnie cień naznaczał.

Widmokrąg

Fanom krótszych form polecam również Widmokrąg tego autora – zbiór opowiadań o miłości i seksualności. Każde utrzymane w innym klimacie. Mi najbardziej zapadł w pamięć Doktor Haust – melancholijna opowieść o pogodzeniu się z odejściem ukochanej osoby.

Zapiski z nocnych dyżurów
Jacek Baczak

Pamiętnik pielęgniarza. Prawdziwe opowieści tworzące obraz hospicjum nocną porą. Autor opisuje miejsce, w którym pracował przez 3 lata. W niezwykle sugestywny sposób ukazuje czytelnikom poruszające sceny z hospicjum – miejsca umierania. Bez idealizowania, bez upiększania. Przedstawia wszystko z realistyczną dokładnością. Umierających w ich ostatnich dniach – bez miecza w dłoni, ale z bezsilnością i cierpieniem wypisanym na twarzy. Cierpieniem związanym nie tylko z fizycznym bólem, ale też brakiem możliwości poradzenia sobie w codziennych sprawach.

Książka wzruszająca, skłaniająca do refleksji. Po skończeniu wcisnęłam ją w ręce współlokatorowi. Jego dotknęła w takim samym stopniu.

Czytaliście którąś z nich?
A może chcielibyście mi coś polecić? :)