#minirecenzje – Crown of Midnight, Rzeczozmęczenie, Z popiołów, Okrutna pieśń

Cześć! Przychodzę dziś do Was z krótkimi opiniami o kilku przeczytanych ostatnio powieściach. Chętnie napisałabym ich pełne recenzje, ale magisterka patrzy i kręci głową. Jestem już na szczęście na końcowym etapie, więc niedługo wrócę do systematycznego publikowania tutaj, a tymczasem zapraszam do przeczytania poniższych minirecenzji. Będzie więc krótko, zwięźle i na temat ;) 

Rzeczozmęczenie

James Wallman

Nie spodziewałam się, że aż tak dobrze będzie mi się tę książkę czytało. Spodziewałam się czegoś niezbyt pochłaniającego, a w dużej mierze przypominającego poradnik pełen nie-możesz-tego i nie-możesz-tamtego. Bardzo pozytywnie się zaskoczyłam! Rzeczozmęczenie to pełna ciekawostek i zabawnych dygresji swego rodzaju opowieść o problemie powszechnym we współczesnym społeczeństwie – o posiadaniu zbyt wielu rzeczy. Rzeczy, które zazwyczaj latami leżą na dnie szafy, bo "może kiedyś się przydadzą" albo najzwyczajniej w świecie szkoda nam ich wyrzucić. Autor, James Wallman, nie narzuca swojego zdania, nie każe czytelnikom żyć według jego zasad. W sugestywny i subtelny sposób  skłania jednak do zastanowienia i zachęca do postawienia się na miejscu bohaterów swoich historii. Dodatkowo, przytaczając wyniki badań, uświadamia, jak wielki wpływ na ludzki umysł ma porządek (nawet w tych niewidocznych miejscach). Wszystko napisane przyjemnym, prostym językiem. Polecam! Świetna, otwierająca oczy i zachęcająca do zmiany książka.

Z popiołów
Martyna Senator

Ostatnio w moje ręce trafia coraz więcej książek polskich autorów. I chyba coraz bardziej się do nich przekonuję, mimo że pojawiają się i takie powieści, którym do ideału daleko. Jedną z nich jest Z popiołów Martyny Senator. Samą historię oceniam co prawda bardzo pozytywnie. Sara to dziewczyna, która wiele przeszła. Boi się przez to bliższych kontaktów z ludźmi. Nie potrafi im zaufać. Wtedy poznaje jednak Michała, który stara się zmienić jej podejście. Dodatkowo w powieści przewija się wątek muzyczny, który wzbogaca fabułę. Jego delikatność kontrastuje z tematem cięższym dotyczącym piętna, jakie przeszłość odcisnęła na dziewczynie. Co więc mi się nie podobało? Przede wszystkim tego, że bohaterowie  sypią mądrościami jak z rękawa, jakby każdy miał wbudowany zestaw cytatów, które może przytoczyć ot tak, bez większego problemu. Sprawia to, że powieść staje się trochę zbyt pompatyczna i momentami moralizatorska. Brakowało mi też jakiegoś mocniejszego punktu kulminacyjnego, zwrotu akcji, który przyspieszy tempo i spotęguje napięcie. Nic takiego nie było, a książka skończyła się zbyt... neutralnie. Szkoda.

Okrutna pieśń

V.E. Schwab

V.E. Schwab pokazuje nam świat ciekawy i oryginalny, który może stanowić idealną, solidna bazę kolejnych tomów. Mamy tu miasto podzielone na dwie, przeciwne sobie frakcje składające się nie tylko z ludzi, ale też potworów. Po jednej stronie – Malchajowie i Corsajowie dowodzeni przez ojca Kate, Harkera wzbudzającego strach wsród wszystkich ludzi, po drugiej – trzech Sunajów. Jeden z nich to August, który, wysłany do tej samej szkoły co Kate, zaczyna się do dziewczyny zbliżać. Brzmi intrygująco, prawda? Tak jest. Chociaż mimo wszystko trochę się zawiodłam.

Czego mi w tym wszystkim zabrakło? Szczegółów, lepszego rozbudowania i bardziej plastycznych opisów. Nie potrafiłam wejść w ten świat i razem z bohaterami przejść się jego ulicami. Podczas czytania nie odczuwałam zbyt wielkiego zaangażowania, a przez całą powieść "przeleciałam" w kilka godzin. Oczekiwałam czegoś mocniejszego, co mnie pochłonie i sprawi, że z niecierpliwością będę czekała na kolejny tom, a tymczasem, tydzień po przeczytaniu, nie pamiętam już dokładnie jak historia się zakończyła. Szkoda. Mimo wszystko seria ma potencjał i po drugą część z pewnością sięgnę, by przekonać się, czy został wykorzystany. Kto wie.

Crown of Midnight

Sarah J. Maas

Szklany tron niezbyt mi się podobał i nie potrafiłam zrozumieć szumu wokół tej serii. Po drugi tom postanowiłam jednak sięgnąć. W końcu uwielbiam inną serię tej autorki – Dwór cierni i róż, a poza tym nasłuchałam się, jak ta część różnie się od poprzedniej. Chciałam sprawdzić, czy rzeczywiście. Zamówiłam więc anglojęzyczną wersję i zabrałam się za czytanie. I przepadłam. Serio, nie mogłam się oderwać. Celaena nie irytowała mnie aż tak, jak w pierwszym tomie, akcja przyspieszyła, a wątek miłosny tylko spotęgował mój zachwyt tą książką. Sarah J. Maas wykreowała porządny świat, po którym porusza się z ogromną łatwością, a jej bohaterowie nabrali kolorów. Pozostaje mi tylko zabrać się za następną część. No i Team Chaol! ♥

Czytaliście którąś z tych książek? A może macie którąś z nich w planach? :)